Kłobukowski Andrzej, pseud. A. Józefowicz, Józef, Polak (1868–po 1934), lakiernik, działacz robotniczy. Ur. w Lubelskiem 20 X, syn Edwarda i Marii Strzałkowskiej. Zawodu lakiernika wyuczył się w warsztacie ojca w Warszawie. K. był działaczem II Proletariatu, Związku Robotników Polskich i Socjaldemokracji Królestwa Polskiego (SDKP). W r. 1895 wszedł do Warszawskiego Komitetu Robotniczego Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). Prowadził kółko robotnicze w fabryce A. Szlenkiera w Warszawie. Dn. 28 III 1897 r. został aresztowany wraz z braćmi: Karolem i Antonim, również działaczami ruchu robotniczego, za udział w zabójstwie majstra-prowokatora B. Zejdowskiego. Osadzony w X pawilonie cytadeli, po kilku miesiącach został zwolniony. Powtórnie aresztowany 29 IV 1898 r. za czynny udział w pracy kółek robotniczych PPS, osadzony został ponownie w cytadeli warszawskiej. Zesłany na 4 lata do miejscowości Kotielnicz w gub. wiackiej, wkrótce po przewiezieniu na miejsce wygnania zbiegł i wyemigrował za kordon. Od stycznia 1901 r. przebywał w Galicji, związany z tamtejszą organizacją PPS. Od stycznia do czerwca 1901 r. zamieszkiwał w Schodnicy. Trudnił się m. in. (wraz ze szwagrem) kolportażem „Przedświtu” oraz broszur wydawanych przez PPS. Nie uległ namowom przejścia w szeregi PPS-Proletariat (tzw. III Proletariat). W połowie 1901 r. podjął pracę w kopalni nafty W. Wolskiego w Borysławiu. Był agitatorem PPS i członkiem miejscowej klasowej organizacji zawodowej górników. Na propozycję kierownictwa PPS (z końca 1902), by wrócił do Królestwa celem kontynuowania nielegalnej agitacji, K. dał odpowiedź negatywną. Wyjechał z kraju i w Londynie należał do Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich, a następnie przebywał w Stanach Zjedn. A. P., Nowym Jorku; tutaj wstąpił do Związku Socjalistów Polskich, prowadził bibliotekę. W r. 1906 wrócił nielegalnie do kraju i z ramienia PPS działał na terenie Zagłębia Dąbrowskiego.
Brat K-ego Karol (1866–1924), również lakiernik, wraz z braćmi: Andrzejem i Antonim, działał w szeregach PPS. W r. 1893 aresztowany w fabryce W. Gostyńskiego w związku ze sprawą pobicia majstra W. Kaczorowskiego, z braku dowodów winy wkrótce zwolniony z aresztu, ale do pracy nie został już jednak przyjęty. Powtórnie aresztowany w marcu 1897 r. w związku z zabójstwem prowokatora B. Zejdowskiego, po przesiedzeniu czterech miesięcy w X pawilonie cytadeli warszawskiej został zwolniony. Po raz trzeci aresztowany w związku z zabójstwem (w lutym 1900) prowokatora Grzejaka z fabryki Weszyckiego. Przesiedział wówczas na Pawiaku w śledztwie 13 miesięcy i został zesłany na 4 lata do Wierchojańska w gub. irkuckiej. Po powrocie do Królestwa oddawał nadal usługi PPS. Swoje mieszkanie na Łuckiej 33 udostępniał dla zebrań konspiracyjnych. Do śmierci związany był z ruchem socjalistycznym. Zginął śmiercią tragiczną w r. 1924. W ruchu robotniczym brał udział również czwarty brat, Ludwik, odlewacz, który dwukrotnie aresztowany, przesiedział ok. roku w forcie Aleksieja.
Księga życiorysów działaczy ruchu rewolucyjnego w Polsce, Pod red. J. Cynarskiego-Krzesławskiego i A. Próchnika W. 1939 I; – Księga jubileuszowa PPS 1892–1932, W. 1932 s. 378; – Jeziorowski K., Wspomnienia z lat 1886–1924, Siedlce 1933; K. A., Jak sąsiadowałem w więzieniu ze Stanisławem Brzozowskim, „Kron. Ruchu Rewol. w Pol.” T. 4: 1938 s. 187; Kiełza A., Mój udział w pracy Związku Robotników Polskich, „Dzieje Najnowsze” T. 1: 1947 z. 1 s. 64, 77; Materiały do historyi PPS i ruchu rewolucyjnego w zaborze rosyjskim od r. 1893–1904, W. 1907–11 I 322, II 47–8; – „Niepodległość” T. 18: 1938; – Arch. Zakł. Hist. Partii: sygn. 305/VII/20 (korespondencja A. K-ego, 28 listów), Zbiór Jana Durki (relacja A. K-ego).
Andrzej Pilch